گردهمایی پان ایرانیست ها به مناسبت روز مکتب
۱۵ شهریور ۱۴۰۱

 اینده ایران 

 
روز سه‌شنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۱ گروهی از پان ایرانیست ها به انگیزه هفتاد و پنجمین سالگرد پایه گذاری بنیاد مکتب پان ایرانیسم گرد هم آمدند و ضمن پاسداشت کوشش های گرانسنگ بنیادگزاران مکتب پان ایرانیسم و حزب پان ایرانیست به تبادل نظر پرداختند.  
 
گزارش نشست به این شرح است: 
 
سرور بیژن جانفشان جلسه را با صلا دادن "سرآغاز "حزبی آغاز کردند.
سپس سرور دکتر زنگنه دبیرکل حزب پان ایرانیست با یادآوری از یاران پیشگام مکتب پان ایرانیسم و ادای احترام به ایشان از تک تک آنان نام بردند.
در پایان فرازی از نوشتار سرور آژیر در پیشگفتار کتاب "ناسیونالیسم چون یک علم» خواندند:
 
برگوی که دربرابر چه ایستاده ای و به کجا می نگری؟
من برآن افق دوردست می نگرم که در آن پیکری جان بخش و پرتوان با هزاران پیوند پولادین مرا به خودمی کشاند.
   آنجاست آرزوهای من، آنجاست آرمان من،
آرمان و آرزوهای من چون درخت تنومندی است که ریشه هایش در تن و جان من است و هم در تن و جان بسیاری که بدانان پیوند دارم.
 
سرور مهندس کیوان زارع با مروری بر تاریخچه حزب پان ایرانیست از آغاز شکل گیری نهضت در دبیرستان امیرمعزی  توسط سرور محسن پزشکپور، سرور عاملی تهرانی و سرور پورهاشمی که زیر یک تک درخت جمع می شدند و در مورد ایران گفتگو می نمودند و ادامه جلسات میهن پرستانه درکنار نهرکرج را شرح دادند،  همچنین یاد کردند از نخستین شهید راه پان ایرانیسم شهیدسرور علیرضا رئیس .
آرمان های پان ایرانیستی در کتاب بنیاد تجلی یافته است.در حقیقت مانیفست حزب پان ایرانیست در بنیاد مکتب آمده است.
در اندیشه پان ایرانیسم ، دلسردی جایگاهی ندارد ایثار و جانفشانی لازمه گام نهادن در مسیر پر افتخار پان ایرانیسم است.
 
سرور ریحانه طلایی به نمایندگی از بانوان پان ایرانیست ادامه نشست را پی گرفتند و گفتند بزرگترین میراث پدر و مادر برای فرزندانشان تفکر میهن پرستانه و ناسیونالیستی است.
وی ضمن یادآوری خاطره ای دلنشین از روان شاد سرور خلیل ( امیر) طلایی گفتند بارزترین خصلت یک مبارز شکیبایی است. نیروی پان ایرانیست  باید تا آخرین لحظه بر اعتقادش باقی بماند و در نهایت پیروزی از آن‌ِ پان ایرانیسم است. پان ایرانیست بودن سعادت و موهبتی بی پایان است.
در پایان چکامه ای از آثار خود را برای باشندگان خواندند. 
 
سخنران بعدی سرور دکتر توماج آریان بود  وی به سال ۱۳۸۰ یعنی اولین حضور خود در مراسم ۱۵/شهریور در دفتر زنده یاد سرور دکترمیرانی در اهواز اشاره کردند و شیوه و آداب خاص و چشمگیر آن مراسم را یادآور شدند. ایشان پان ایرانیست بودن را بزرگترین افتخار زندگی یک انسان برشمردند: یگانگی و استواری برخاسته از مکتب پان ایرانیسم است.
 
سرور شاپور در مقایسه ای تطبیقی میان کوشش های حزب پان ایرانیست و گروه های سیاسی دیگر به نقاط قوت حزب پان ایرانیست پرداختند و حضورشان در نخستین روز بنیاد مکتب را با سروران باشنده در میان گذاشتند.
در پایان این سرور جوان گفتار خود را با این جمله خاتمه بخشید؛
پان ایرانیسم تنها راه نجات ملت ایران است .
 
سرور کسرا حضور در میان پان ایرانیست ها را باعث خرسندی و بالندگی خواند و به ظرفیت شناسی اندامان حزب پرداختند. فردگرایی را آفت تحزب دانسته و محدودیت ها در راه شکوفایی حزب گرایی را بر شمردند. اما وظیفه تشکیلاتی ما این است که صدای پان ایرانیسم، نگاه پان ایرانیسم و اهداف پان ایرانیسم را باید به ملت ایران بیش از پیش برسانیم.
 
سخنران دیگر سرور سعید نامداری بودند. ایشان اشاره کردند هر ایرانی راستین دوبار متولد می شود یکبار به صورت بیولوژیکی و یکبار از جنس بیداری و پان ایرانیست شدن.
 
سخنران پایانی سرور رسول رازی بودند که به نحوه عضویتشان در سال ۴۹ اشاره و یادی کردند از نیروداران حزبی خودشان و اینکه سروران غنی زاده و قدرت الله جعفری چقدر به رشد افکار در حوزه اندیشه و مکتب کمک کردند و با اشاراتی جالب توجه به نقش زنده یاد سرور طلایی پرداختند و با شعری پُرمعنا از سعدی به پیوسته به پیش رفتن یاران تاکید کردند
ایشان به لزوم توسعه اندیشه ورزی و هم آهنگی هر چه بیشتر یاران پرداخت و در ادامه با یادآوری محدودیت های فزاینده بر حزب پان ایرانیست طی ۴۳ سال گذشته از جمله  ممانعت های متعدد در راه برگزاری کنگره حزبی توسط حاکمیت، بر پایداری در گسترش اندیشه تاکید کردند.
 
نشست با خواندن هفت پیمان توسط سرور مهندس کیوان زارع و سرود " ای ایران " پایان یافت.
 
@paniranist_party
 
    
 
صفحه اصلی  بازگشت
 
تاریخ آخرین بروزرسانی : سه شنبه 15 اسفند 1402